Doorgaan naar hoofdcontent

Adventures in Technicolor (2)

Voor het nieuwe nummer van Frontaal moest elk redactielid de hort op met een wegwerpcamera. Net terug van de fotograaf: een klein grabbeltje uit de resultaten. Check ook de eerste aflevering van vorig jaar. 


Deze bronzen kanjer tref je op de dijk in De Panne. De tekst boven zijn hoofd is gesteld in het dialect van Bart De Wever. Leopold I kwam hier in 1831 aan land "et solemniter est receptus." Zo solemniter dat hij het intussen al een hele poos zonder sabel moet stellen - die is hem al jaren geleden afhandig gemaakt.
 Koksijde aan zee. Dit villaatje is het coolste huis van de hele zeedijk. Het lapje grond waarop het staat - avec vue sur mer  - is ongetwijfeld een bom duiten waard. En al wordt het intussen omsloten door de hoogbouw die onze kust zo kenmerkt, het houdt dapper stand.
Wie er ook nog altijd staat, is Neptunus, maar dan op de Marnixplaats in Antwerpen. Een tijdlang kwam ik hier dagelijks voorbij. Ergens in het archief heb ik nog meer foto's van dit beeld. Als ik ze vind, post ik ze hier.
 Een analoog experiment: een artikel schrijven zonder dat er een computer aan te pas komt. De schrijfmachine bovengehaald en dapper aan de slag. Het is fysiek hard werken, maar wat een zaligheid: buiten werken, zonder bekommernis over batterijduur, internetverbinding en weerspiegeling in het beeld.
Weerspiegeling in het beeld, daar lijdt deze foto dan weer wel onder. Voor de filmfreaks: dit is een still uit "The Misfits" met Marilyn Monroe. Het onderschrift luidt: "Cowboys zijn de laatste echte mannen." Damn right.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Look back in anger: klassenoorlog onder een mansardedak

Op 8 mei 1956 speelt een klein maar ambitieus theatergezelschap in het Londense vestzaktheater “Royal Court” voor het eerst een stuk van de dan totaal onbekende theaterschrijver John Osborne. Met “Look back in anger” gaat de jonge Osborne frontaal in de aanval tegen het gezapige Britse theater van net na de Tweede Wereldoorlog. Maar achter het bravado van zijn nieuwe working class realisme worstelt Osborne met autobiografische demonen. Look back in anger is het verhaal van de 25-jarige Jimmy Porter en zijn vrouw Alison. Samen met de goeiige Welshman Cliff betrekken ze een zolderappartement in een grauw Brits industriestadje. Met Cliff als enige toeschouwer voeren Alison en Jimmy hun dagelijkse drama op. Jimmy, een selfmade intellectueel die zich laat voorstaan op zijn working class – ethos, werkt zijn frustraties uit op zijn vrouw, die hij enkele jaren eerder ontrukt heeft aan haar upper-class milieu. Het koppel leeft samen in een sfeer van gewapende vrede: de minste aanlei...

Adventures in Technicolor

Na het heengaan van Kameraad Kodak heeft Editions Migraine het een poos zonder prentjes moeten stellen. Maar daar komt nu verandering in. Gewapend met een toestel dat zo mogelijk nog prehistorischer is dan wijlen Kameraad Kodak struinde uw dienaar het afgelopen jaar rond, spaarzaam schietend en zonder enig idee wat het resultaat zou zijn. Maar genoeg getalmd: een eerste lading beelden. Met een béétje uitleg. Spreken ze niet voor zich? Het fenomeen Maud Oeyen werd als eerste op de gevoelige plaat vastgelegd, hier op het terras van een welbekend Leuvens café. "Uw roodtinten komen altijd goed uit,"zegt mij de man van de fotowinkel. Geef hem eens ongelijk? Afgelopen zomer eindelijk nog eens de tijd gevonden om Koksijde te bezoeken, in het gezelschap van Wim en Roxanne. Bij deze foto, genomen op het terras bij Santos, hanteerde Wim de camera. Geen zomer is compleet zonder een bezoek aan Watou . Deze dame viel te bewonderen in het Blauwhuys. Een foto op goed geluk:...

Paul Brondeel: "Ik Blanke Kaffer"

Binnenkort is Kongo 50 jaar onafhankelijk. Tijd om een vergeten stukje van onze zo al schaarse Kongoliteratuur opnieuw onder het voetlicht te brengen. Veel literatuur heeft Vlaanderen niet overgehouden aan de kleine eeuw koloniaal bewind in Kongo. Er zijn de Kongoromans van Jef Geeraerts, maar verder? Was het koloniale avontuur te gênant om lang bij te blijven stilstaan, maar te weinig traumatisch om diepe sporen na te laten? Na veel zoeken vond ik Ik, Blanke Kaffer: het verhaal van een vervreemding , door Paul Brondeel. En wat blijkt? Misschien had Jef Geeraerts toch niet het laatste woord als het in de letteren over “onze” Kongo ging. Ik, blanke kaffer heeft wel wat elementen gemeen met Jef Geeraerts’ Congo - epos Gangreen 1: Black Venus : gespannen relaties met de zwarten, sloten whisky op de barza, een blanke hoofdfiguur die langzaam de pedalen verliest terwijl het koloniale wereldje waarin hij een minuscuul rolletje speelt zienderogen uit elkaar valt. Ergens hoeft dat niet te ver...