vrijdag 18 september 2009

Eerste suite uit het Sigarettenbordeel

In vijf voorlopige flarden.

I came back to find a stranger indeed
-The Cats

PRO

Maat
dit is wat er gebeurt als je
niet oplet niet luistert

Ik vertel het je maar één keer

Ik weet niet of je ooit
hebt gehoord van die gast
die z’n herinneringen liet triggeren
door kleine details

Een koekje bijvoorbeeld of
een kopje thee maar

Ik heb hetzelfde met auto’s
kleine
blauwe
auto’s

Hoe dat komt?

I)

Het was mijn eerste jaar in het sigarettenbordeel en
ik was jong en blond en
onervaren
Ik wist dat er nog heel wat zou
komen
maar ik wist nog bij God niet
wat

Desalniettemin had ik al vlug
de smaak te pakken

En niet alleen omdat zij
als bij toeval van die
hele
grote
borsten
had al zal dat ook wel
meegespeeld hebben

Maar ik dwaal af

II)

Waar waren we ook weer
gebleven? Oh ja

Een poos lang ging het goed je weet wel
drinken op elkanders kosten
en schuifelend
onder dezelfde paraplu naar huis
zowel overdag als bij nacht
-dit alles was zeer gezellig
of wat had je gedacht

Een keer ook heb ik
haar
laten verdwalen ik was
een gentleman in die tijd:
Zij had al een vriendje en
sloeg ik de hand aan mezelf dan dacht
ik zo min mogelijk aan haar
Maar
hoe vaak we ook samen koffie dronken
dat
heb ik haar geloof ik nooit verteld

III)

Ondertussen stond het sigarettenbordeel niet stil
en af en toe deden we iets samen
een excursie
een examen
of een stukje sluikreclame
voor eigen werk;
het hare in het Engels
Ik verstond er geen zak van en vond het
dan maar prachtig

Tevens was haar vader vroeg
gestorven en dat vond ik erg want
dat was de mijne nooit gelukt.

Voor de rest kon ik er ook niet veel aan doen.

IV)

Het kon niet blijven duren
en daar blijkt alweer hoe slecht ik ben
in self fulfilling prophecies
Ik zeg nog tegen haar ik zeg
“Je staat hier sneller terug
dan je denkt je weet niet hoe
dit leven wenkt”
Maar
vooralsnog heb ik geen gelijk gekregen

Die dag maat
reden de treinen
voor een keer
stipt
En voor een keer vond ik
dat heel erg erg
en als het die dag geregend heeft
moet me dat ongetwijfeld hard
op de zenuwen hebben gewerkt.

V)

Hoe lang had je gedacht
dat zoiets duren kon?
Incognito op het balkon niet ver
van het sigarettenbordeel
-in tijdloos protest ter ere van haar-
met een Ultra Light en een kop koffie
de vleesgeworden balorigheid inmiddels

Een
kleine
blauwe
auto
stopt voor de deur

Milliseconden wegduikwerk voor haar
oogopslag

De laatste restjes oude rommel
categoriek de grote doos in
Intermezzo op een terras nabij;
De zon
scheen je kon
niet weten dat ze gauw
haar haren zwart zou verven
tot ziens tot gauw tot nooit niet meer

EPI

Maat
dat was het dan
meer is er niet
dat
weet ik wel
hoe weinig ervan aan is
hoe weinig echt gebeurd
hoeveel bijzaak, kwatsj en
fantasie

Maar als ik ergens een
kleine
blauwe
auto zie

denk ik steeds opnieuw aan haar.