Doorgaan naar hoofdcontent

Eerste suite uit het Sigarettenbordeel

In vijf voorlopige flarden.

I came back to find a stranger indeed
-The Cats

PRO

Maat
dit is wat er gebeurt als je
niet oplet niet luistert

Ik vertel het je maar één keer

Ik weet niet of je ooit
hebt gehoord van die gast
die z’n herinneringen liet triggeren
door kleine details

Een koekje bijvoorbeeld of
een kopje thee maar

Ik heb hetzelfde met auto’s
kleine
blauwe
auto’s

Hoe dat komt?

I)

Het was mijn eerste jaar in het sigarettenbordeel en
ik was jong en blond en
onervaren
Ik wist dat er nog heel wat zou
komen
maar ik wist nog bij God niet
wat

Desalniettemin had ik al vlug
de smaak te pakken

En niet alleen omdat zij
als bij toeval van die
hele
grote
borsten
had al zal dat ook wel
meegespeeld hebben

Maar ik dwaal af

II)

Waar waren we ook weer
gebleven? Oh ja

Een poos lang ging het goed je weet wel
drinken op elkanders kosten
en schuifelend
onder dezelfde paraplu naar huis
zowel overdag als bij nacht
-dit alles was zeer gezellig
of wat had je gedacht

Een keer ook heb ik
haar
laten verdwalen ik was
een gentleman in die tijd:
Zij had al een vriendje en
sloeg ik de hand aan mezelf dan dacht
ik zo min mogelijk aan haar
Maar
hoe vaak we ook samen koffie dronken
dat
heb ik haar geloof ik nooit verteld

III)

Ondertussen stond het sigarettenbordeel niet stil
en af en toe deden we iets samen
een excursie
een examen
of een stukje sluikreclame
voor eigen werk;
het hare in het Engels
Ik verstond er geen zak van en vond het
dan maar prachtig

Tevens was haar vader vroeg
gestorven en dat vond ik erg want
dat was de mijne nooit gelukt.

Voor de rest kon ik er ook niet veel aan doen.

IV)

Het kon niet blijven duren
en daar blijkt alweer hoe slecht ik ben
in self fulfilling prophecies
Ik zeg nog tegen haar ik zeg
“Je staat hier sneller terug
dan je denkt je weet niet hoe
dit leven wenkt”
Maar
vooralsnog heb ik geen gelijk gekregen

Die dag maat
reden de treinen
voor een keer
stipt
En voor een keer vond ik
dat heel erg erg
en als het die dag geregend heeft
moet me dat ongetwijfeld hard
op de zenuwen hebben gewerkt.

V)

Hoe lang had je gedacht
dat zoiets duren kon?
Incognito op het balkon niet ver
van het sigarettenbordeel
-in tijdloos protest ter ere van haar-
met een Ultra Light en een kop koffie
de vleesgeworden balorigheid inmiddels

Een
kleine
blauwe
auto
stopt voor de deur

Milliseconden wegduikwerk voor haar
oogopslag

De laatste restjes oude rommel
categoriek de grote doos in
Intermezzo op een terras nabij;
De zon
scheen je kon
niet weten dat ze gauw
haar haren zwart zou verven
tot ziens tot gauw tot nooit niet meer

EPI

Maat
dat was het dan
meer is er niet
dat
weet ik wel
hoe weinig ervan aan is
hoe weinig echt gebeurd
hoeveel bijzaak, kwatsj en
fantasie

Maar als ik ergens een
kleine
blauwe
auto zie

denk ik steeds opnieuw aan haar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Look back in anger: klassenoorlog onder een mansardedak

Op 8 mei 1956 speelt een klein maar ambitieus theatergezelschap in het Londense vestzaktheater “Royal Court” voor het eerst een stuk van de dan totaal onbekende theaterschrijver John Osborne. Met “Look back in anger” gaat de jonge Osborne frontaal in de aanval tegen het gezapige Britse theater van net na de Tweede Wereldoorlog. Maar achter het bravado van zijn nieuwe working class realisme worstelt Osborne met autobiografische demonen. Look back in anger is het verhaal van de 25-jarige Jimmy Porter en zijn vrouw Alison. Samen met de goeiige Welshman Cliff betrekken ze een zolderappartement in een grauw Brits industriestadje. Met Cliff als enige toeschouwer voeren Alison en Jimmy hun dagelijkse drama op. Jimmy, een selfmade intellectueel die zich laat voorstaan op zijn working class – ethos, werkt zijn frustraties uit op zijn vrouw, die hij enkele jaren eerder ontrukt heeft aan haar upper-class milieu. Het koppel leeft samen in een sfeer van gewapende vrede: de minste aanlei...

Adventures in Technicolor

Na het heengaan van Kameraad Kodak heeft Editions Migraine het een poos zonder prentjes moeten stellen. Maar daar komt nu verandering in. Gewapend met een toestel dat zo mogelijk nog prehistorischer is dan wijlen Kameraad Kodak struinde uw dienaar het afgelopen jaar rond, spaarzaam schietend en zonder enig idee wat het resultaat zou zijn. Maar genoeg getalmd: een eerste lading beelden. Met een béétje uitleg. Spreken ze niet voor zich? Het fenomeen Maud Oeyen werd als eerste op de gevoelige plaat vastgelegd, hier op het terras van een welbekend Leuvens café. "Uw roodtinten komen altijd goed uit,"zegt mij de man van de fotowinkel. Geef hem eens ongelijk? Afgelopen zomer eindelijk nog eens de tijd gevonden om Koksijde te bezoeken, in het gezelschap van Wim en Roxanne. Bij deze foto, genomen op het terras bij Santos, hanteerde Wim de camera. Geen zomer is compleet zonder een bezoek aan Watou . Deze dame viel te bewonderen in het Blauwhuys. Een foto op goed geluk:...

Verhuizing

Dames, heren, na vier jaren verblijf in deze hoek van het internet, verkast mijn schrijfonderneming naar een nieuw stekje op het web.   Het is nog kraaknieuw, het is nog even wennen en het is nog niet helemaal gemeubileerd, maar je kunt er zeker wel een kijkje nemen. Daarmee valt ook het doek over deze blog. Niet dat de updates in het verleden zo talrijk waren, maar vanaf heden kunt u voor recente artikelen, foto's en blogberichten terecht op mijn nieuwe website. Editions Migraine wordt zo het online archief van mijn bezigheden tussen 2009 en voorjaar 2013. Ik dank trouwe bezoekers van deze blog voor hun interesse, en hoop u allen snel terug te zien op michielleen.be