Maandag naar Bobbejaanland geweest. Niet om mij te verstrooien in deze of gene cowboygerelateerde roetsjbaan, maar voor het werk: in casu de voorstelling van een groot boek over wijlen Bobbejaan, samengesteld door zoon Tom, met hulp van grossier in karakterkoppen Stephan Vanfleteren. Dus rond het middaguur dapper koers gezet naar het wilde westen dat Lichtaart heet. Wederom verplaats ik mij per tautomobiel , wat geen sinecure is. Zo wild is het westen niet, of achter elke boom schuilt een flitspaal, een wegversmalling of een zoveelste zone dertig. Nooit geweten ook dat er twee soorten Olen zijn. Wanneer de eerste richtingaanwijzer richting Bobbejaanland opdoemt, valt voorwaar een zware last van mijn schouders. Een bezoek aan Bobbejaanland blijft een oefening in surrealisme. De hostess die bij de dienstingang het aanwezige journaille moet opvangen en me onder de naam Leen Michiels op de gastenlijst registreert, is gehuld in het soort laag uitgesneden frullenjurk dat ik me herinner va...
Verzameld Werk van Michiel Leen