Chers amis, vanwege mijn stage bij het onvolprezen dagblad De Morgen, Schoonderbuken kermis en de aanhoudende sores met mijn ex-huisbaas, is het de laatste tijd wat stil geweest in deze hoek van het internet. En wanneer wij dan dit zomerreces doorbreken, is het om slecht nieuws te melden. Kameraad Kodak, onze analoge fotokameraad, heeft de geest gegeven. Zoomlens naar de bom, presetwinkel naar de zak, vergeefs gefrummel aan alle -vele- knopjes die hij rijk was tegelijk, het heeft niet mogen baten. Met een laatste, kreunend klikgeluid braakte hij zijn laatste gratis Spectorfilmpje uit. Niets meer aan te doen. Trouwe bondgenoot, troeteloog, technoschroot. Mateke ik ga u missen. Kameraad Kodak en ik, we've come a long,long way together. Het alziend, bezoomlensd oog met de verblindende flash er pal bovenop. Toen wij nog in tempore non suspecto toefden, legde Kameraad Kodak reeds mijn communieprentjes vast. In blikkerig zwartwit. Het bracht de prairie dichterbij dan ze in werkelijkheid ...
Verzameld Werk van Michiel Leen