Een nieuw fragment uit de vooralsnog onvoltooide Roman van Johnny Bros, het Titaantje dat het niet gehaald heeft. In deze episode slaat hij, temidden van de rotzooi in zijn nieuwe honk, aan het mijmeren over de goeie ouwe tijd, toen rommel maken nog een kunstvorm mocht heten. * Van die tijd stond hem de groezeligheid bij, de balorige onverschilligheid tegenover de kruimels en de koffievlekken, de schillen en de filterzakjes. De snel gestaakte strijd ook tegen het rondvlokkende stof in de hoeken. Of het verveelde gevoel steeds te struikelen over schoenen, tassen, stoelen, de hele mikmak die de Engelsen zo mooi clutter noemen, een fenomeen dat grotendeels te wijten was aan het feit dat eenzelfde kamer van vier-bij-vier dienst moest doen als slaapplaats, bureau, eetkamer en gastenverblijf. Het kot van Johnny Bros was wat dat betreft niet eens zo uitzonderlijk: ook bij de andere Bendeleden lag het er in een zelfde staat van volgehouden morsigheid bij. Bij onaangekondigd bezoek diende zitm...
Verzameld Werk van Michiel Leen