Leentjes Reservaat

In lang vervlogen tijden verscheen er op de televisie een groots opgezette dramaserie over een -fictieve - Franse schilder. Het was een draak van een serie, maar één scène is me altijd bijgebleven: de oude schilder Mistral, die lijdt aan een ziekte die hem langzaam blind maakt, bouwt in machteloze woede een groot vuur met zijn eigen schilderijen. Afgelopen zomer, in Watou, schoot dat beeld me plots weer te binnen. Nu vindt het zijn beslag in dit gedicht. Mistral had gelijk een laatste blijk van ijdelheid en dan een fantasie van vlammen moet ik dan merken dat niets nog werkt? Ik spuw en stamp nog in de asse: Een beeldenstorm van eigen makelij Is er soms een ander antwoord op de blindheid die mij treft? Meer is er niet Er is niets meer

Als persmuskiet in spe dient er af en toe een reportageke te worden gefabriceerd. Aldus deden wij zaterdag 6/2 een gonzo'ke, in het kielzog van El Fuzz . " Als ze u iets vragen, zegt ge maar dat ge onze chauffeur zijt." Humo’s Rock Rally… Voor veel bands is een deelname aan Vlaanderens bekendste rockconcours een onbereikbare droom. Als het dan toch lukt om de preselecties te halen, staat de wereld op zijn kop. Er is echter ook de onzekerheid: het is een hele eer om voor de Humo-jury te mogen spelen, maar tegelijkertijd is er de schrik voor de ongemeen scherpe pennen die het juryrapport schrijven. Een dag on the road met El Fuzz, een compromisloos rockcollectief uit het Hageland. “ Joat jom, Michiel, wij hebben graag grote versterkers, da’s al.” Drie uur ’s middags, ergens in het Hageland. In het repetitiekot van El Fuzz raapt bassist Joran zijn spullen en die van gitarist Steve bij elkaar. Het is een kleine ruimte zonder ramen, die bijna voor de helft wordt i...