Uw dienaar bracht de afgelopen julimaand door in het lieflijke oordschap Watou , op de grens tussen de donkerste diepten van Letermeland en Frankrijk. Niet geheel voor de fun deden wij zulks - al scheelde het niet veel-, neen, er moest wel degelijk gewerkt worden, en zulks in het kader van "Watou 2009: Verzamelde Verhalen #1," oftewel de vroegere Poëziezomers van Watou in het jaar 1 na Mandelinck. Schrijver dezes maakte voor het eerst in zijn bestaan deel uit van het contingent suppoosten dat er een hele zomer lang voor helpt zorgen dat het excrement op de verschillende locaties niet de ventilator raakt. Met wisselend succes, overigens. Doch dit terzijde. Voor het eerst hadden wij ook Kameraad Kodak mee, een analoog Minolta-bakbeest uit het jaar 1995. Als er één reden is voor het feit dat uw dienaar zelf amper op voornoemde prentjes te zien is, dan wel deze: niemand van de hele Watou-crew kon overweg met de nukken van het haperende en zwoegende bakbeest. Maar dat kon de pret ...